زخــم دل هجــران زدگـان را تو شفایی            درد غــم بــی نـسـخـۀ مـا را تو دوایــی

عالم همه جا پر شده از تیــرگی محـض            ما گـمـشدگــانـیـم و تو مصبــاح هـدایـی

مگــذار که با ما همه عــالـم بـسـتـیـزنـد            ما با هـمه گـفـتـیـم که تو صـاحب مایی

ســوگــند به تـنهــایی تـنـهــای مــدینــه!            تنها تو فـقــط منــتــقــم خــون خــدایــی

تو وارث بــازوی عــلــمــدار حـسـیـنی            تــو پــاسـخ فــریــاد تــمــام شــهــدایــی

با خون دل و اشک روان هر شب جمعه            با مــادر خود فــاطــمه در کــرببــلایی

ای کاش که یک لحظه به چشم همه عالم            ز آن گوشۀ شش گوشه به ما رخ بنمایی

ما پـیـش تو بــودیم ولی حیــف نبــودیم            تو در دل مــایــی و نــدانیــم کــجــایـی

گــفـتــم دعـایــی بکــنـم بـهـر ظهــورت            دیــدم تو دعــایی تو دعــایی تو دعـایی

میثم همه گوش است که از خویش بگویی            کعبه همه چشم است که در کعبه درآیی